Vier jaar geleden stond ik in mijn gloednieuwe ski-outfit, trillend bovenop een berg in Tirol. Vastberaden om te leren skiën, al voelde ik me allesbehalve zelfverzekerd. Wat dit met ondernemerschap te maken heeft? Meer dan je denkt. Leren skiën en ondernemen lijken verrassend veel op elkaar.
Mijn man skiet al sinds zijn jeugd, net als zijn gezin en veel van onze vrienden. Ik niet. Toch wilde ik leren om ooit met ons gezin die berg af te kunnen. Onze kinderen gingen ook op les, dus het was nú of nooit.
Ik legde mijn lot dus in de handen van de desbetreffende skileraar en deed een poging tot het opvolgen van zijn instructies. Alles om te kunnen genieten van wintersport samen met ons gezin. Om die sfeer te proeven op de berg en om het plezier te ervaren waar iedereen het altijd over had.
Er waren alleen enkele details die het me niet zo makkelijk maakten. Om te beginnen heb ik nogal last van hoogtevrees, daarnaast zou ik mezelf niet omschrijven als heel sportief en daarbovenop komt dat mijn onhandigheid en angst niet de beste combinatie zijn. Een portie perfectionisme hielp me ook niet echt: ik wilde heel graag laten zien dat het me zou lukken maar vond het niet snel genoeg gaan waardoor ik eigenlijk alleen maar frustratie voelde.
Hoe dat eruit zag? Je kunt je vast die scene uit Bridget Jones Diary herinneren waar Bridget op ski’s stond? Ik denk dat er een vergelijking te maken is…
Of ik er lol in had? Nee, dat had ik niet in het skiën. Ik schaamde me dat het niet lukte zoals ik wilde. Bereikte ik dat jaar wat ik wilde: absoluut niet! Ik had geen plezier in het skiën (in het apres skiën dan weer wel, dat maakte een hoop goed) en was steeds boos op mezelf omdat ik het maar niet onder de knie kreeg.
Maar, als ik iets in mijn kop heb, heb ik het niet in mijn kont en het jaar erop nam ik weer les. Als doorzetter stond ik er weer, bovenop een andere berg dit keer. Tranen had ik niet meer, ik wist immers een beetje wat me te wachten stond.
Al snel besloot ik dat ik geen zin had met 10 andere, ook angstige, volwassenen in een skiklas te zitten en halverwege de week besloot ik te investeren in privéles. Doordat de les was afgestemd op dat wat ik nodig had, kon ik groeien. Mijn comfortzone werd opgerekt en ik deed dingen die ik eigenlijk heel eng vond toch, waardoor ik vertrouwen kreeg. Feel the fear and do it anyway is een zin die ik vaak in mijn hoofd herhaalde.
Als controlfreak moest ik leren loslaten. Voorbereiden ging niet, ik moest leren vertrouwen op het proces. Nu, vier wintersportvakanties later, kan ik zeggen: ik heb genoten. Door van bocht tot bocht te kijken en tussendoor te genieten van het uitzicht, vond ik plezier in de reis.
Waarom ik dit deel? Omdat leren skiën lijkt op ondernemen: onzeker aan de start, maar groei begint buiten je comfortzone. Investeren in begeleiding, of dat nu een skileraar of een mentor voor je bedrijf is geeft vertrouwen.
Ondernemen voelt soms als bovenaan een berg staan, zonder te weten hoe je naar beneden komt. Maar met de juiste begeleiding, afgestemd op jouw eigen situatie, kun je die eerste stappen zetten, vol vertrouwen. Met mijn mentorsessies help ik fotografen om hun route te bepalen, comfortzones te doorbreken en vol plezier te ondernemen.
Klaar om jouw eigen pad uit te stippelen? Bekijk hier mijn aanbod en boek een sessie.
